Sürgün’üm Şiiri - Ahmet Tayar

Çiçek açar bize hâr kalır gülden,
Çeşm-i siyah kör olur bir gün selden,
Yârim ağyar olur farksızdır elden.

Aklım almaz, hem yâr hem sûhân-ı ruh
Bu nasıl bir sınav hem savaş hem sulh.

Hayali vasıl olmadı gerçeğe,
Bir perde çekerek sanki dileğe,
Yağmurlarla mahmul gözüm merceğe.

Ağladım, sustum ve artık yoruldum;
Canan dedim can evimden vuruldum.

Hasret kaldı sinem o hoş nevâya,
Yorgunum, muhtacım anla devaya,
Bir nefeslik can sığmıyor fezâya.

Baharları ve yazları unuttum,
Gönlüm şita çiçekleri kuruttum.

Yükü kâlû belâdan mukadder acı,
Ben şikar olup seçmişim bir avcı,
Alnımda kaderdir seçtiğim bu yazı.

Geçmişte kalmış meftunum, düşkünüm;
Candan uzakta bir yerde sürgünüm.