Sürgünde ömür Şiiri - Birkan Demirci

Sürgüne düşmüş ömür,
Zamanın rüzgârında savrulmuş,
Ne bir kök bırakmış toprağa,
Ne de bir iz, ardına bakınca.

Ziyan olmuş gülüşler var dudaklarımda,
Eksik kahkahalar, yarım sevinçler,
Ne zaman güldüysem içimden,
Bir hüzün kondu gözlerime.

Çocukluğum, uzak bir masal şimdi,
Tozlu sokaklarda kaybolmuş ayak izleri,
Bir taşın altında saklı oyunlar,
Sesime karışan eski ezgiler…

Sevdalarım, yarım kalmış şiirler gibi,
Ne tamamlanmış, ne silinmiş,
Özlemle bakar pencereden,
Dönmeyen bir treni bekler gibi.

Memleketim…
Adını her andığımda içimde titreyen,
Kokusunu unutmaktan korktuğum,
Hasretle büyüttüğüm eski bir fotoğraf…

Sürgüne düşmüş ömür,
Yorgun bir yolcu gibi,
Ne geçmişi bırakabiliyor ardında,
Ne de geleceğe varabiliyor…