Sürgün Yedim Şiiri - Mehmet Bilgin

SÜRGÜN YEDİM
Anne sevgisi nedir bilemedim,
Baba merhametini göremedim,
Pınarından ab-ı hayat içemedim,
Sürgün yedim ben bu dünyadan.

Adım adım gezdim dağlarını,
Divane gibi yürüdüm ovalarını,
Anlatamadım yine de meramımı,
Sürgün yedim ben bu dünyadan.

Yazlarımı bana hep kış eyledi,
Baharlarımı sonbahar eyledi,
Dermanıma bin dert eyledi,
Sürgün yedim ben bu dünyadan.

Kâh aslandan kaçan ceylan gibi,
Kâh tazıdan kaçan tavşan gibi,
Kâh ateşten kaçan duman gibi,
Sürgün yedim ben bu dünyadan.

BİLGİN der ki dünya yalan imiş,
Yaşadıklarımız bir hayal imiş,
Tek gerçek O'ndan sonrası imiş,
Sürgün yedim ben bu dünyadan.

İçimdeki Duygular/Mehmet Bilgin
Ocak/2018/Adıyaman