Sürgün /şiir Şiiri - Yakup Ferzan

Gecenin ,
En karanlık yerine astım Umutları mı

Aylardan bir Eylül Akşamıydı
Deniz Gözlerimde köpürmüş damlalar düşüyor bir bir dudağıma

İsyanlar olup karışıyorsun sözcüklerime

Uykularım,
Gözlerimde her gece yağmalanırken ,

Rüyalarıma seni ısmarlıyorum seni çağırıyorum sesime
Seni Umud ediyorum
Her Gece..

Tutunuyorum
içimdeki Sana,
Sol yanıma düşmüş Sızıntın
Dört adım, dört mevsim
Adın İklimler de..

Hayatın ,
En Kalabalık yerindeyim
Bir yüzüm yanlızlığa
Bir hüznüm sana dönük

//

Şimdi,
Bir rüzgar çıkar da
Savrulurum yüreğimden
öte diyarlara

Ümitlerim,
Yusuf olmuş kuyuda
Duygularım İbrahimi
bir ateş de..

Sensizlikte demlenirken yoğrulmuşum özlemlerin de

Sen
çaldığım ıslıktaki Melodim
saçlarının kıvrımına tutunduğum
Teninde ölüp, yeniden doğanım ben

düşüyorum Gözyaşlarımdan
Tepe Taklak içime

Haydi durma vur beni
bir nişangah ötendeyim

Uzağa düşmüşüz
Tenlerimizden
Sürgün edilmişim
Kınası henüz yakılmış ellerinden

Sensizliği
Hayallerimde ezber eder
Sana sarılırım
Bir sende düşer
Bir Sana yanarım