Sürgün Gemiler Şiiri - Ayşe Uçar

kuşlar koynumda uyuyor şimdi
gecenin haberi yok ağaçlar sır saklıyor
şimdi tüm yıldızlar yeryüzünün aydınlık
parıltılı lambası

geçiyoruz zamanın akasya kokan sokaklarından
armut dibinde bir akşamüstü üç beş güvercinle
güneşten aydan konuşuyoruz keyfimiz hallice
toprağın melankolik yoğunluğundan
rüzgârların nasıl aksak yürüdüğünden

az kaldı
ruhumuzu boşaltacaklar havaya suya
kimse söz etmeyecek güvercinlerden benden
sanki yokmuşuz sanki hiç olmamışız gibi

ağzında piposu
dalgın bir ressamın eskizlerinden geçecek ayaklarım tozlu yaralı
yanı başımdan nehirler akacak gürül gürül
gümüşten günlerin kutsal ağzına
yüreklerin tutuştuğu bir ormanda
çamlar öpüşecek kozalaklar
gelecek peşimden

düşünüp düşünüp
oturup oturup hikayeler anlatacağım
birbirine küs birbirine barışık evlere
bir balkon çiçeği gibi daracık saksıda
verimsiz bir avuç toprakta
sıkışıp kalacağım

aslında
her şey yaşama direnme başkaldırma çabası
güneşte doğma bulutlarda yağmur telaşı

zaman ölüyor
ölüyor zaman bozuk bir saatin kırık kadrajında

armut dibinde bir akşamüstü üç beş güvercinle
güneşten aydan konuşuyoruz keyfimiz hallice
baygın gözlerimizden sürgün gemiler geçiyor

uzaklarda bir yerlerde
denizler dalgaların beşiğinde sallana sallana uyuyor
dudağımda vurgun yemiş martılar gıkı çıkmıyor dilimin
saçlarımdan sessiz sessiz kıraç türküler dökülüyor
boğazıma boynuma

.................
..................................

810202522:05