Ben bir düşün yamacında uyurdum Süreyya
Öksüz yüreğimin sesleri yankılanırdı kulaklarımda
Hiç kimseyi duymazda
İçimi duyardım sadece
Ne çok konuşuyormuş içim Süreyya…
/
Azlarımı çoğaltmayı denedim kaç kere
Sevilmemişliği, onaylanılmamışlığımı koynuma aldım
Gecelerce uyudum hayallerin ortasında
Her hakkı mahfuz bildim duygularımın
Uğraştım
Çabaladım
Hiçbir şey çoğalmadı hayatımda Süreyya
Acıdan başka…
/
Kapılarımı sadece rüzgâr çalar Süreyya
Aralıklardan süzülen ıslıklar dolanır kulaklarımda
Uğultular yükselir topuklarımdan saçlarıma kadar
Ürperir korkarım
Annemin gidişinden bu yana
Karanlıklar korkutur beni Süreyya…
/
Sen ağlamak nedir bilir misin Süreyya
Hiç morardı mı dudakların hıçkırmaktan
Kurudu mu gözpınarların
Yandı mı yüreğin
Canlı canlı cenaze namazına niyetlendi mi cemaat
Ağlama Süreyya
Sen ağlarsan zaten ağlatıyor dünya…
/
İnsanı sevmek Süreyya
Kendini sevmekle başlar öteden beri
Güneşin toprağa sevgiyle baktığı gibi
Sevmeliyiz insanlığı
Seni sevdiğim gibi…
/
Âdem EFİLOĞLU
06 Mart 2025
Kayıt Tarihi : 1.5.2025 19:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!