Sürekli Ölürüm Şiiri - Mehmet Raşit Er

Sürekli Ölürüm

Ben sürekli ölürüm.
Sabah, akşam demeden.
Gece, gündüz bilmeden.
Mekan, vakit seçmeden.

Ölürüm bazen bir çiçek çürür.
Ölürüm bazen bir çocuk ölür.

Ben sürekli ölürüm.
Karda, tufanda, dağda.
Sokakta, meydanda.
Kalabalığın ortasında.

Ölürüm bazen duymaz ki babam.
Ölürüm bazen annem de ölür.

Ben sürekli ölürüm.
Mahpusta, kışlada, ocakta.
Sevdadan, aşktan cinnetten.
Soluğum kesilir zamansız savaşta.

Ölürüm bazen kavgam yaşar.
Ölürüm bazen ölümüm ateş.

Ölürüm, ölümüm isyan.
Ölürüm, ölüm başkaldırır.

Ölürüm, öldükçe çoğalırım.
Çağlayana dönüşür ölüm.

13/01/2015
/mrer/