Şura Şiiri - İbrahim Coşar

Mumlar sonuna kadar devamlı yanmalı ki;
Gönül doysun ve kansın aşk denilen o nura.
Işığın vardığı göz hep seni anmalı ki;
Aşk büyüsün, büyüsün baş kaldırsın gurura.

Hayat pehlivanından yediğim her elense
Gönlümün mumlarımı söndürüyor nedense
Yeniden yakmak için gökten yıldırım inse
Aşkı öldürmez ama teslim eder onura

Nedense dertli yanar aşığın sigarası
Hasreti çekenlerin kapanmıyor yarası
Her zaman dik düşüyor havadaki parası
Sevenin talihinde ne yazı var ne tura

Bu aşk mahkemesinde seven mazlum kalınca
Terk edip de gidenler hâkim-savcı olunca
Ve duruşma boyunca haksızca suçlanınca
Sevenlere kesilir bu davada fatura

Aşk ateşinde yandın, zaten sıcak bir külsün
İçerin kan ağlasın bırak kalbin sökülsün
Coşari, mumun nuru şiirlere dökülsün
Senin yazdıklarından kararı versin şûra

20.07.2025/Samsun