Bir zamanlar, ölü bir kuzgun tünemişti
Kasvetli bir gecede aklımın pervazına
Gövdesi gözlerim gibi karanlık
Ve yoksundu ışıltıdan
Gagasından hüzünlü bir şarkı yükseliyordu
-Ah, benim ağıdımı yakıyordu kuzgun-
Gururu körelmiş bir adam gibi bağırıyordu:
Sana şiirler okuyacağım, gitme
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Devamını Oku
Güneşler doğacak yalnızlığımdan
sana bir ışık getireceğim
Büyük aydınlığımdan
Sana bir dolu umut getireceğim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta