Şüpheler Şiiri - Tarık Torun

A

Sular tozmasın diye suyu nemleten adam
Gözlerinde mavilik katline yazar idam
Açmadan solan bahar hayata son haykırış
Bazısının çilesi hayatı karış karış
Alınları öperken rüzgârın serüveni
Derinlerde yaşıyor ufukların güveni

B

Düşecek bir düş gibi çürük rüyaya bağlı
Geleceğe kapalı bilinmez hangi çağlı
Boz bulanık harita yönü dünden karışmış
Hayata ne duyarsız buruş buruş buruşmuş
Yaşama tam tutunmak herkesin harcı değil
Dört elle tutunsa da kimse kalıcı değil

C

Bir efkârın ardından ey mezartaşı yontan!
Başkasına içlenen kendisini unutan
Gündüz kısaldı diye ağlayan sefil insan
Belki senin artığın nice acı doyuran
Kaderin uzantısı belki sana muamma
Senin anlamadığın bir başkasına sunma

D

Mayhoş bakış altında boynu bükülmüş ağaç
Dalları şöyle böyle kökleri senden muhtaç
O Davudi sesiyle suyu titretmeliydi
Çiy düşmeyen zamandan çok önce gitmeliydi
Dilinin ucundaki kalbinde gizli duran
Bir hicranın iziyle seni ona sorduran

E

Merakı bağışlanan çizilmiş patikalar
Zamanın izi sinmiş tozlanmış antikalar
Pusu kurmakla geçer esrarengiz yaşayan
Sana kapalı olan birilerine ayan
Veryansın kara bağrın gezinen gölgesinde
Belki acıyan olur içli çıkan sesinde

18.09.2017