Sen yine kainatın aynasına dön yüzünü.
Uyma Cahilin sözüne.
Nasır tutmasın Yüreğin.
Aldırma Kıymet Bilmez e.
Sen yine güzel olanı gör.
BİLİRİM
Seni Özledim Desem,
İnanmazsın bilirim.
Sen yeter ki mutlu ol,
Al kanım senindir desem,
Acımazsın bilirim.
Bir şiir akşamında Kaybettim seni.
Kaleme dökülen sözlerle akıp giden sendin.
yazdıkça var olan bendim
Sen eriyip gidiyordun.
Kaleme dökülen sen değildin.
Yok oluşundu.
Sen gidince dünya Dönmez mi sandın.
Sen zaten bir yalandın.
Bir tek kendine Hayrandın.
Bir tek kendine Bayram
Lafa gelince mangalda kül bırakmazsın
Dünyayı ben yarattım sanırsın
çatal Harmandı Köyümün adı
Derdığan duttu tek tadı
Bir zamanlar gürül gürül akan suları vardı
Gelen yabancıları güler yüzle karşıladı
Doyurmadan bırakmazdı
Sonra içine kapandı Çatal Harman
Hep gittiğin kapı birgün açılmaz olur.
Kucağına sığınıp ağladığın,
Her başın sıkıştığında kapısına vardığın,
Her sığındığın da kalbinde yerini bulduğun,
Gün gelir el olur.
Hiçbir yere varmayan yolculuğumun sonundayım.
Belki de başında.
Hedef yok, Menzil yok.
Hayatın sıfır kilometre noktasındayım
Bir ben varım bir de yol.
Bir bütünü iki parçaya böldüler.
Birine kadın birine erkek dediler.
Kadın ve erkek karşılıklı birbirlerine bakıyorlardı.
Her ikisi de karşısındakini yabancı zannediyordu.
Kadın erkeğe yaklaştı.
Erkek kadına yaklaştı.
Öyle sevgi ile öyle haddini bilerek geldin ki,
İnsan nasıl açmaz Gönül kapısını sana.
Bugüne kadar biriktirdiğin acıları
dindirmeye talibim der gibi geldin
Gözyaşların benim gözümden aksın.
Oysa Sevgi hep vardı.
İnsan başka ne arardı.
İçimizdeki Şeytan hep bir eksik arardı.
Bir zamanlar bir lokma bir hırka yeterdi.
.Neyi eksilttik de yeri hiçbir şeyle dolmuyor.
İçimizdeki Şeytan hep bir eksik buluyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!