Bakarker kaybolduğum gözleri vardı.
Öyle güzeldi ki, huzur doluydu.
Ona bakarken geçen saatler umrumda değildi.
Zaman kendi kendine ilerliyordu.
Veda vakti yaklaşıyordu.
Gitmek gerekti, kim bilir nereye..
Saatlerce cevap beklemişliğim,
Beklerken kahrolmuşluğum var benim
Adına şiirler döküp bir bir yakmışlığım,
Sevmediğini duyduğumda diri diri ölmüşlüğüm var benim.
Seviyorum yalanlarına körü körüne inanmışlığım,
Geceleri uykularımdan uyanmışlığım var benim.
Gitmek kolaydı,
Asıl acı kalanaydı.
En kötüsü ona olmuştu.
Tüm dert ona kalmıştı.
Zordu belki döner diye beklemek...
Dönmeyeceğini bile bile sabretmek.
İnsanlar mutluydu.
Kuşlar ötüyor,
Çocuklar neşeyle oyunlar oynuyordu.
Kimsenin benden haberi yoktu.
Varlığımdan, uykusuzluğumdan, mutsuzluğumdan..
Sıradan bir insanda olacak şeylerdi nasıl olsa..
Duvarlar üzerime üzerime geliyor.
İstanbul beni boğuyor.
Bu kadar derin miydi bu deniz ?
Bu kadar nankör müydü bu insanlar ?
Çaresizliğin adını korkaklık koymak,
Yakıştı mı sana ?
Sevildik, sevildiğimiz gibi de sevdik.
Eksik değil fazlasıyla sevdik.
Belki bu yüzdendir bu kaybedişler,
Bu yüzdendir yarım kalmış hikayeler.
Sevdiği gibi sevilmemiş kadın,
Verdiği değerin karşılığını alamamış adam.
Sen benin gözyaşlarımı gördün adam,
Sen benim gözyaşlarımı sildin.
Sen benim yanımda oldun.
O günüde unutmam ama,
Sokağın ortasında bir başıma bırakmanı,
Gelen geçenin ağlarken bana bakmasını.
Hayallerimi çaldılar bir bir.
En ufak kırıntı bile bırakmadılar.
Neye sahip olduysam, elimden aldılar.
Hiçbir şey bırakmadılar.
Tükettiler ya, ömrümü ziyan ettiler.
Düşüncelerimde bile korkar oldum.
Eskittim adam.
Seni içimde, en derine gömdüm.
Hiç çıkmamanı umud ederek hapsettim.
Gelme artık,
Alıştım yokluğuna.
Varlığından pek bir farkı yokmuş oysa.
Adını sayıkladığım gecelerden biri..
Issız sokaklarda yürüyorum.
Kimsenin seni bilmediği diyarlara gidiyorum.
Seni arıyorum sevgilim..
Bir akşamüstü gelirsin diye,
Masayı mumlarla süslüyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!