Bir varmış bir yokmuş..
Öyle bir var oluş ki tüm dünyayı sarsan,
Öyle de bir yok oluş ki kıyametler kopartan.
Evvel zamanın içinde ahiri saklı,
Gelecek kaygılı insanların hayali kalbur içinde.
Develer tellal iken,insanlar dinler,anlar imiş,
Edepsiz dostum olacağına edepli düşmanım olsun dediğim günden beri yalnızım..
Kimse kırılmasın diye kırılmak,kimse duymasın diye susmak bana göre değil.
Dünyada hayatın bir tek manası varsa o da sevmektir."demiş ya Sabahattin Ali
Bir duymayla dönmeye başlar dünya
Bir görmeyle değişir tüm dengeler
Bir sevmeyle artar kalbin ritimleri
Ben; seni duydum dünyam,
Seni gördüm hayatım,
Bıraktım iplerini hayallerimin,özgür kalsın diye. Yorulmuştum artık onları taşımaktan. Belki bir gün yeniden hayaller kurmaya başlarım,ama o zaman bu kadar sıkı tutmam iplerini. Her an kayıp gitmesine hazırlarım kendimi. Göktesiniz şimdi... Salının özgürce sonsuz dünyanızda. Benim değilsiniz artık...
Adalet neydi?
Terazinin hangi kefesinde gizli?
Kalplerde olmayanı somutlaştırmak,
Gözönünde bulundurmak mıydı insanların çabaları;
Heykelin eline tutuşturunca teraziyi olunuyor mu adaletli?
İnsanlarda kalmamış esamesi ki böyle gözönüne çıkartılma çabası.
Keşle kelimesi hiç olmasaydı mesela dağarcığımızda;
Ve onu anımsatan tüm kelimeler olmasalardı..
Acaba daha mı mutlu olurdu yaşamımız?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!