KAĞIZMAN DESTANI
ÇOĞ, ÇOOOĞ GÖRESTİM KAĞIZMAN’I (1)
KAĞIZMAN SENİ ELE GÖRESDİM ELE GÖRESDİM Kİ EMBELE BURNUMDA TÜTERSİN
Hadi
Kendininin dışına çık
Etrafı çevreyi seyret gör
Sonra eski kendini gör
O zaman anlarsın
Hanyayı Konyayı..
Uyandım
Bir fısıltı
Kulak verdim konuşuyor,
Konuşuyorlardı
Fıs fıs
Kalktım yürüdüm
Enkazı
Temizlemeden,
Enkaz üzerine
Bina yapma
Yaparsan çöker
Altında kalırsın
Kuşun kanadının,
Sesini duy
Hafiften esen rüzgarın,
Sesini duy
Ve
Benim kalbimin,
Coşmuşum bir kere
Engel tanımam
Dağları,ovaları,
Denizleri aşarım
Bir volkan gibiyim
Artık kabıma sığmıyorum
Bulmuş buluşturmuş
Almış araştırmış
Çok lezzetli yapmış
Tadı da tam yerinde
Görüntüsü de mükemel
Üstelik fırında da pişirmiş
Başım dönüyor
Ay, güneş dönüyor
Dünya dönüyor
Her şey dönüyor
Ne müthiş
Şey...
Dostlar
Yaşam çok kısa
Gelin
Sevgide buluşalım
Aşkta buluşalım
Dostta buluşalım




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!