Sulu Göz Şiiri - Müzahir Kılıç

Bu gün yine akan gözyaşlarıma
Söz geçirmek mümkün değil sultanım
Olur, olmaz akar yanaklarıma
Nerde acı görsem içleniyorum
Usul usul ben kendimi yiyorum

Her acıyı yine yaşamak demek
Onunla beraber yeniden ölmek
Yakam parçalansın, yırtılsın gömlek
Vermem acıları asla kimseye
Benimse yadların olmasın diye

Zavallı deyipte hor görmesinler
Yufka yüreğimi hiç bilmesinler
Hele umursamaz hiç demesinler
Ağlıyorum diye utanıyorum
Yüzümü elimle kapatıyorum

Ezilmişim, yalnızlığa tutkunum
Tökezledim, doğrulamam yorgunum
Bu minval üzere gelecek sonum
Bu yüzden zavallı, yufka yüreğim
Feryadımı gözyaşıyla dökerim

Hüzne ve acıya meskendir kalbim
Yardım eyle bana ey yüce Rabb’im
Sensin şifam, sensin benim tabibim
Kanadı kırılmış garip serçeyim
Uçmak mutluluğa budur dileğim

Olsun, yüreğime artık yüklenmem
Acıya direnip boşa içlenmem
Göz çanağım kanlansa da dert etmem
Duygusalım ağlamaya başlarım
Feda olsun bu uğurda yaşlarım