Sultanıyegah Şiiri - Adem İrhan

Sevdan gönül perdemi bir lahza açtı geçti
Hem vuslatına açtı, hem de vuslata geçti

Kavuşmak şöyle dursun ayrılığın hakikat
Nefrete döndü aşkım, büyüyor şimdi kat kat

Kader sanki ağını örüp boynuma salmış
Sitem etmem kadere zaten aşkı masalmış

El açıp bu yarayı Hak’ka ihbar edemem
Ellerimle sararım Hak’ka havale demem

Olsa da binbir ahım sanma ikrar ederim
Korkma adını dile veremem ar ederim

Gel gör ki geçmez artık bu sandal denizinden
Demir aldım kıyıya sanma gider izinden

Sanki nefes aldıran o badı sabah mısın
Bana çile olmuşken ele inşirah mısın

Elbette senden uzak bu yara kanar durur
Şifa beklemem senden, mevlam şifa buldurur

Git yolun açık olsun, kalman yüreğe yüktür
Azad ettim git artık, elbet Allah büyüktür

Ruhumu sarıyorken aklımda yoksun şimdi
Varlığa sebep ruhun aşkımdan yoksun şimdi

Kendi elinle yıktın yıktın baştacım iken
Kimlere deva oldun benim ilacım iken

Ne varsa senden kalan çıksın aklımdan bir bir
Nedir sendeki gurur söyle nedir bu kibir

Söktüm dilden adını sanma muradın olur
Zannetme ki bu gidiş senin miladın olur

Vedaya mı gerek yok. Geldik işte son durak
Ne hatıra ne hatır ne de mutlu son bırak

Bir kemanın telinde sultanıyegah mısın
Vazgeçilmez mi sandın, haşa kıblegah mısın