Sultan Yürük Şiirleri - Şair Sultan Yürük

Yaşı Küçük, Suçu Büyük Bir Cadı


Köyümün şivesiyle anlatmayınca da, tadı çıkmaz ki bu hikayelerin.
Ama ne yapabilirim, bazı vurguların harfleri mevcut değil.
Şimdi sıkı durun, suç olup olmadığına sonra karar verirsiniz.

Can aradım aralayıp camları
Dedim, şimdi dağıtırım gamları
Sen mi dedin, dedi şeytan bunları
Bugün yine; can incittik gördün mü?

Yâr ile yarenlik bahar dalları

Bilmek istiyorsan hâla yaşıyor
Emekledi derken âla koşuyor
Adını söylesem dile düşüyor
Taş atıp altına, durur hayâlin...

Biliyorum hep nazladım suç bende

Sanki bilmez gibi masala kanmış
İlişme uyusun uykuya dalmış
Dersin avutacak beşiği varmış
On çocuğa bedel oldu hasretin...

Hadi sustur şimdi uyananımı

Gurbet; karanlık bir kuyunun dibi
Yâr yârı andıkça maşuğa doğar
Hayâlimde kalmış kor güneş gibi
Gülüşün gönlümü ışığa boğar.

Vuslat yok bilirim; kalp sabır taşı

Okuyacağınız yazıdaki konu, acaba Hüdâyî hazretlerinin kerametinin bugüne bir işareti, günümüzdeki tezahürü müdür?
……….
Büyük veli Aziz Mahmud Hüdâyî hazretleri 1541 yılında Şereflikoçhisar’da doğdu. Babası Fadlullah bin Mahmud’dur. Çocukluğu Sivrihisar’da geçti. İstanbul’a gelip, Küçük Ayasofya Medresesi’nde ilmine devam etti. Çok zekiydi, kısa zamanda tefsir, fıkıh, hadis ve zamanın fen ilimlerinde hızla ilerledi. Hocasıyla birlikte önce Edirne’ye sonra da Şam ve Mısır’a gitti. Yine birlikte Bursa’ya geldiler. Burada üç sene müderrislik yaptı. Hocası vefat edince, onun yerine Bursa’ya kadı oldu.

Akıl ile çözülemez bir dava, onun Eskici Mehmet Dede ve ardından da Üftade Hazretleri’yle tanışmasına sebep oldu. Derinleri gördü, gördüklerine gönül verdi… Öyle bir geçiş ile geçti ki dünyadan; nefsini kırmak için kadılık kaftanıyla sokaklarda ciğer satmaya başladı… Halk onun deli olduğuna hükmederken o kıyamete kadar unutulmayacak bir veli olma yolunda ilerliyordu…

Saniyem ihya ister
İtiyat bazen kuş olur
Ya ben uyurum
Ya uyuttuğumu sanıp zamanı
Hayat denilen rüya
Korkarım

Asrın filozofuna
Düşüncelerimle
Av. Şair: Zehra Birsen Yamak'tan

SULTAN'a

Kafes, kafestir, yüreğe mahpus
Kafes kafestir, kuşlara hapis
Ve
Zincire bağlı köpeğe
Bahçe, dört duvar...

Kaç kez bahar geldi / Sen gideli?
Kaç kez açtı çiçekler!
Göçmen kuşlar kaçıncı kez
Bağdat’tan geri döndüler...

Ağaçlar; soyunup giyindi