Sultan Çiğdem Şiirleri - Şair Sultan Çiğdem

Ben papatyaları çok severdim.
O ise zambakları.
Ben uzaktan izler, bir ömre bedel derdim.
O ise kollardı ömründen çalardı.
Solardı rengi , kururdu yaprakları.
SULTAN Çiğdem

Gidince gittiğini mi sanırsın ey sevgili
Bilmez misin gidişler de aslında bir geliştir .
Kaçırmıyor ışte giderek .
Bırak artık bu inadı ,
Aç ki pencereni ilk ışıklarım senin üzerine damlasın ,
Önünde egilsin uğruna bitip giden zaman .

Dilerim ki solmasın saçlarıma taktığın çiçekler .
Ruhun hep sabahın ilk ışıklarının sıcaklığıyla demlemsin .
Ve hep en taze hislerimle kucaklıyim gelislerini .
Kapayalim kapımızı hayatın umutsuzluğuna .
Açalım gözlerimizi en yükseklerden gelen mücdelere .
Ve dileyelim ki hep ilk adimlarimiz kahkahalara cevirsin ömrümüzü

Dudaginda kalan yarım cümleler
Ellerinde kurumuş çiçekler
Gözlerin fırtınada çırpınan bir beyaz leylak.
Kafanda birbir soruyla
Dinlemeyemedigin yarım kalmış şarkılarla
Eksik uykularin,

Biz bitmisiz artık .
Sen benden çoktan gitmissin.
Ben ise nerde olduğumu nasıl olduğunu bile bilmeyecek bir haldeyim.
Bir uzatsam ellerimi tutacak bir adımımla
Kavuşacak gibi sana .
Bir tebessüm etsem sanki yapılan herşeyi unutacak

Bir çocuk büyüttüm bu gece yüreğimde
9 yaşında haylaz , uçarı.
Elleri yabancı,gözleri yabancı
Ama ruhu yılamış şarap tadı gibi tanıdık .
Çocuksu halleri avcumda sanki telaşlı ve mahcup .
Tutumaya çalışmak kalbini , zor boşuna bir ugraşış.

Bir gün oldu,
seni şimdiden çok özledim .
Hakkikat vardır emin ol yalan değil sözlerim.
Nasıl unutur bahar çiçeklerinin rengini bu yaşlı gözlerim.
Bir gün oldu daha, umitle yollarını gözledim .

Değişilir mi yar dediğin şu üç günlük dünyaya,
Bir bu kadar daha ömür olsa verilmez mi uğruna.
Bastığı her yer alevken , nefesi kor olup yakarken,
Kim ister söndürsün o yangını ruhu bedenden ayırırken.
Nasıl mutlu olurki insan ölürken
Bilinir ki yaridir ya öldüren veyahut son nefesini veren .

Bir bakmışsın ellerinde hayallerin kalmış,
İçtiğin her sigaradaki duman seni daha çok boğmus.
Gün geçtikçe için daha çok kararmış.
Çünkü sözlerin ,gözlerin, dudakların bir başkasına adanmış.
Yanlış şeylere yanlış insanlara ait olmuşsun.
Sevdigin renk tenindeki koku değişmiş.

Ne mübarek sesin var ram olduğum âşıkı beşer ,
Ne hoş kokun tek nefeste sarhoş eden.
Bilemedim gerçek mi alemi hayal mi ?
Nasıl bir gamze bu her güldügünde vurgun yediğim.
Hele adımların her bastığında yüreğimde yıkımlar yaratan .
Sorma bana sen kimsin diye?