Süleymaniye Şiiri - Ruken Asit

Süleymaniye'nin fener is mürekkebi
söndüremez yangınını senin ellerim,
bu ateşli humma,bu sıtma çaputuna sığmayan bedenim
çatlatırsın her atomu çekirdeğinden.
Al,at bakalım benliğimi gayya kuyusuna
günahlarımı,sevaplarımı birde kendi öfkeni; şuncacık hatırım varsa
bütün dünyayı bindirebilir misin omuzlarıma?
Dahası,koyabildin diyelim karşıma; neye yarar...
Aşık bir adamı,aç bir hayvanı
yada bir ışını döndürebilir misin yolundan?
Asla! ..Artık sevmeye geliyorum yanına
kopmamaya,ayrılmamaya
tüm orduları yenik düşmüş bir kumandanı bile rütbe etse tanrı
'bütün kapıların kapalı,perdelerin inik! olsa dahi yüzüme
artık sevmeye geliyorum yanına kopmamaya,ayrılmamaya.