Yıllar oldu bu sevda ateşi tutuşalı
Yüreğim yandı, bedenim yandı
Aklım yandı, fikrim yandı
Bil istedim sevgilim sabrım kalmadı.
Senin dolu şu garip yüreğim,
Meğerse ben seninle doğmuşum dünyaya,
Seninle mutluymuşum,
Seninle nefes alıyormuşum,
Şimdi yoksun ya arafta dolanıp duruyorum,
Dışarıdan bakana göre belki de yaşıyorum.
Oysaki sensiz bırak yaşamayı nefes alamıyorum bir tanem.
BAZEN KOŞMAK İSTER İNSAN.
NEREYE KOŞTUĞUNUN ÖNEMİ YOKTUR.
BAZEN KENDİNDEN KAÇMAK İSTER.
SEBEBLİ VEYA SEBEBSİZ.
BAZEN HAYKIRMAK İSTER.
AMA NE SÖYLEYECİĞİNİ DÜŞÜNMEDEN.
Bir kor gibi yakıyor sevdan yüreğimi
Yokluğun kavuruyor tüm benliğimi
Yüzüne hasret, sesine hasret yaşamak
Kahrediyor yıkıyor beni
Çıkıp gelsen bir gün bana
Sen gittin gideli canım yanıyor sevdiğim
Güneş artık dünyamı aydınlatmıyor
Kimseler sen gibi beni anlamıyor
Sen gittin gideli canım yanıyor sevdiğim
Herkes bir başka alakadar olmaya başladı
Issız bir ada da mahsur kalan biri gibi gözlersin ya ufuğu.
Bakarsın bakarsın da tükenir ya umutların.
Ufukta birden bir karartı belirirde yüreğin başlarya tekrar çırpınmaya
Bu sefer tamam dersin kurtuldum bu esaretten..
Karartı yaklaştıkça şekillenir.
O şekillendikçe için titrer gözlerinden yaş gelir ya
Hani bazen insan kendi yalnızlığına kürek çeker ya
Dünyanın hiçbirşeyi hani anlamsız gelir ya zaman zaman
Sığınacak bir liman dinelenecek bir ağaç gölgesi ararya insan
Şefkatle bakacak bir çift göz sevgiyle elini tutacak birini bekler ya insan
Şimdi tam da öyleyim biliyormusun. :(
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!