Ne Bahar unutmuştu Rüzgar'ı
Ne Rüzgar esişinde yalnızlığı
Uçuşan sözcükler vardı gökte
Kime değil sana dair bir gönülde
Gülşende açanlar yalnız kalırken
Bir eksiktin bir fazla
Gönlüm hep aynı darda
Bir eksiktin bir fazla
Ruhum hep aynı darda
Çayın demli olması bifayda
Sesler cıvıl cıvıl kulaklarda
Çocuklar uçurur cennete her daim
Yer sarsılır kahkahadan
Gün güler yine mavi mavi
Nazlım yine gülüşte
Bana, kalk hadi, deme be ustam!
Bak, uykusuz kaldı bu gönül geceden
Bırak da düşsün bir defa başım yere
Vermişler sevdiğimi resmiyetim yok, diye!
Bana, kalk hadi, deme be ustam!
Tam da selamlayacakken güneşi
Kuşlar, durdu birden sebepli, saçaklarda
Sessiz bir alemi karşılamak varken
Esmeyi unuttu rüzgar.bu sabah
Daralan bir gönül kaldı kırık dökük
Yükleniyor umutları gemiler
bir denizden bir denize
ve dökülmekte meyler
senin usul usul ardınca.
Kararmamıştı maviler sensiz hiç bu kadar,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!