Ozan dertlidir
Vurur sazın tellerine
Yanık mı yanık bir ezgi
Uzar gurbet ellerine
Ozanın gerçeği
Hiç kimse tanımaz seni
Bir gün apansız
Yığıldığında caddeye
Kaldırım taşları soğuk mu soğuk
Ne cıvıltılı çocuk sesleri
Gel bu kadar acı bakma
İçimi yakar durursun
Baktıkça içime akma
Ruhuma akar durursun
Altı ay geçti aradan
Kiminin yaşamı güllük gülistanlık
Kimininki ise hep karanlık
Kiminin yaşamı destandır
Kimininki ise ha vardır ha yoktur
Yaşam acılarla başlamaz mı
Bir gün uyandığında
Bakarsın kuzeyden doğmuş güneş
Ağaçlarda görürsün balıkları
Karpuzlar da top oynarlar
Arılar petek yapar sulara
Bir adam vardı hep tedirgin
Karanlığı geceyi
Ve yalnızlığı severdi
Yoldaşıydı serseriler
Sokaklar yeriydi
Sen bir kardelendin
İki bin dokuz yılının
On dokuz Mayısında açtın
Görünmeden girdin gönül bahçeme
Seyran eyledin yaz boyu
Yalancı bir yaz yaşattın bana
Kendisini horlayanı
Tuzu ile şorlayanı
Koyun sürüsü sayanı
Baş tacı eden halkımız
Layık görmeyen soğanı
Bir ağaç Gezi Parkında
Can suyu akar arkında
Dört yanda bunun farkında
Birileri bilmez bunu
Ağaç dallarlıyla vardır
Öğüt verem alır isen
Bel de bizimle birlik ol
İnsanı yar alır isen
Bel de bizimle birlik ol
Elinle koymazsan alma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!