Kahpe karanlıklardan çekti insan,
Dolu dolu, ne çektiyse,
Serseri mayınlar döşendi,
Duru, masum kalplere,
Yokuşlara sarıldı, yorgun düşünceler,
Hatıralar geldi akla,
Harap mı harap geceler, düşe yenik,
Sevda konvoyu geçti, az önce sinegahdan.
Bir yare ki merhemi, daha bulunamadı.
Kaç kez söyledim gönül, hiç oralı olmadı.
Neyleyim ben sensiz geçen,
Her günüm şen olsa da,
Bülbül mutlu olmaz gülden, başka dala konsa da.
Hazan bile yaza döner, sen olunca yanımda,
Bırakma ellerimi can,ömrün hiç bir anında.
En duygulu anlarda şarkılara tutundum,
Sorulara cevabı,sade Sezen de buldum,
Kimse geri vermedi, kaybolan yıllarımı,
Gitme dur dediysem de giden anılarımı.
Bazen bir keskin bıçak oldu da kesti beni,
Sirkeci Garı'ndayım,
Aklım çok gerilerde,
Bir tren yanaşıyor istasyona,
Yolcular kara kuru, biçare yolcular.
Yüzlerce cılız beden, kim bilir belki de binlerce,
Bir o kadar da çıplak ayak, başlar adedince.
Bir paltom vardı sırtımda , omuzumda geçim yükü,
Deniz hayli dalgaliydi o gun bilmem nedense,
Bense bulutlu ve soğuk havaya aldırmadan
Uzaklara dalmıştım ağzımda Maltepe sigaramla.
Her şey mi ustuste gelir boyle be birader,
Ne olurdu şuradan, çıksaydın bastonunla,
Geldin mi Sülooo diyen, yumuşak ses tonunla.
Sarıyer sensiz bomboş,karanlık hep odalar,
Bütün güzel anılar, hepsi,hepsi burdalar.
Sen yokken ben,
Karanlığa gömüldüm yalnızlık girdabında,
Dalgalarla avuttum kendimi,
Sen yokken ben,
Kendimle dolaştım sahilde yalınayak.
Deniz yıldızları ile konuştum ağlayarak,
Bir kalem,bir kağıttı,oysa bütün sermayem,
Zihin esinlenmişdir,belki bir kaç duayen.
Öyle şeyler düşer ki,akla yazsam mı dersin.
Yazmazsan hakikati, bedelini ödersin.
Haksızlık karşısında,susan dilsiz şeytandır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!