Ayak basmadığımız her yer bize hasrettir.
Yürümediğimiz her yol bize kırgındır.
Görmediğimiz her yürek bize sırdır.
Ve
Ve durup dinlenmediğimiz her köşe bize yorgundur.
Taş atmadığımız her deniz bize küskündür.
Seni anlatmak nasıl bir şey böyle
Kelimeler arasında bir savaş başlatmak gibi
Adın geçince harfler birbirine giriyor
Kan gövdeyi götürüyor kağıt üzerinde
Savaş sonrası harap yıkık bir kente dönüyor şiir
Seni anlatmak nasıl bir şey böyle
Sabah vakti sırtında dünyayla giderdin okula
Akşam bir parça daha yük koyardın çantana
Yükün ağırdı.
Ağırlaşırdır durmadan yükümüz
Küçüktük çok küçük çantamız bizden büyüktü
Ben alır senin yükünü taşırdım.
Yazılmış ve söylenmiş o kadar şeye rağmen
İnsan kendini anlatamayınca
Yeni sözler yazmak, söylemek zorunda kalıyor.
Ve inanın
İnanın bu
Bu çok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!