Bakar körler gibi yaşamışız hayatı,
Oysa yaşam,
Gerçek insan sanatı,
Tuvali vermiş yaradan, rengârenk boyası,
Neden hep siyah yaşamışız,
Biz, bu deli hayatı.
Gönül sözüm dinlemezsin,
Gidiş buysa hiç gülmezsin,
Sevmeyeni ne seversin,
Yakma beni yıkma beni.
Çok çiçeğe kondun geçtin,
Dolunaya dönmüş ayın yüzü,
Hasreti seçmiş iki gözü,
Ruh terk etmiş bedeni özü,
Ne buradasın ne ordasın sevdiğim.
Akın akın kaynıyor içimde hüzün,
Yenildik
Zamana yenildik, zamansız devrildik,
Yarınlar yüklü kervanı düne çevirdik,
Nefessiz vedalaştık buz olduk eridik,
Son sözümdür ikimizde aşka yenildik.
Yeter.
Yanmış sevdam dumanı başımda tüter,
Hüküm verdim gönlüme müebbet çeker,
Yar ayrılığın sonu ölümden de beter,
Al canımı, al canımı yoruldum yeter.
Delim benim….
Saklımdaydın,
Kimsenin bulup çıkaramadığı,
Derinlerde.
Aklımdaydın,
Fikrime zulmettiğim serüvende.
Özge simge;
Ne bir ses, ne bir nefes.
Dar geliyor artık yüreğime kafes.
Senden başkası oldu bana herkes.
Özledim seni bir ılık nefes olda bağrıma es.
Geç mi kaldık
Yıldız ekilmiş gökyüzüne,Sanki sabah olmayacak.
Gece olmuş yer yüzünde,Sanki güneş doğmayacak.
Bir günlük ömrüne kelebek, bin bir renk dolduracak,
Geç kaldın bana demenin yar, şimdi mi vakti.
Söz, laf, kelam, anlatamaz bakışımdaki aşkı,
Mevsim…
Seni mevsimlere benzettim
Sevdim.
Mesala bahara,
Doğanın uyanışı gibiyim,
Filiz vermiş kuru dalım,
Saklısın…
Bir yanın hüzün,
Bir yanında içinde sakladığın bahar,
Bazen bedenin sana dar,
Bazen gurur, bazen ar,
Vurulmuşluk var, yorgunluk var,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!