Süleyman Bilgin Şiirleri - Şair Süleyman ...

Düyaya gelince insan
Konuşamaz hiç bir lisan
Hakk te'ala eder ihsan
Dil çözülür olur asan.

Çoçuktur tomrucak filiz

Hizmete sunulmuş her mahlukatı
En içten sevgiyle sev hakikatı
Gönül fermanıyla sür saltanatı
Sevgiyi yıkamaz her barikatı.

Yürekte yoğrulur sevgi hamuru

Kompartmanlar sıra sıra dizilir
Göz yaşları şakaklardan süzülür
Gurbet yollarında dertler çözülür
Hızır gibi kavuşturan senmisin

Ufukta doğarken dağda tepede

K A R A C A B E Y

Doğa harikası çam ormanların
Hipodromda koşar yağız tayların
Merada otlanır koç kuzuların
TİGEM’in gururu Karacabey’im

Çıkar toplumunda boynum bükerim
Neşem kalmadı ki çile çekerim
Izdrap içinde erir biterim
Engeller peşpeşe yakascak beni.

Unutmak istesem çok çarpar yürek

Gönlüm hep arzular munis bakışı
Yanak büzülünce çıkan nakışı
Tebessum ışıldar göz ile kaşı
Hüsnü cemalidir her yaklaşışı

Dimağda süzülür hasreti kini

Yağan yağmur akan sele
Gül vereyım narin ele
Hoş kelamlı şirin dile
Tercuman olayım emi.

Hayellerim o gül yüzü

Her Türkün alnında parlayan yıldız
Genç yaşlı çocuktur belkide genç kız
Dünyaya gelince asker doğarız
Ömür boyu bu, onurla yaşarız.

Dört kıta sahibi ejdat torunu

Hamd eyle nimetin oluşumuna
Şükreyle rızkıyın verilişine
Nasip olan hakkın ödenişine
Yaşamın lezet'ti alınır böyle.

Emekler harcanır sürünce hayat

Gönlümü verdim sevgine bağlandım bile bile
Alevlenen sevgi aşk tüm dünyada bir tane
Yanan yürek tutuşup kor oluyor içimde
Gecikmeden bulalım hemen bu derde çare.

Tüm bedenimi saran sıcacık kazak gibi