Sen gidiyordun.
Son kez konuşuyordun benimle
Son kez öğütler veriyordun.
Biliyorum,
Gitmek zorundaydın fakat
Dönmeyeceğini bile bile,
Benim aşkım beni geçti
Önce kalbimi,
Sonra aklımı,
Ve en sonunda da beni benden alıp gitti.
İkiye böldü bedenimi.
Bir yanımı sana aşık bıraktı,
Güneş batar karanlık
Sonra sarar yalnızlık
Her kavuşma ayrılık
Başka bir acıdır aşk.
Mısra mısra inletir
Sözlerimiz bir kelepçe
Katlanırız her bir derde
Ne yarında ne bugünde
Ayıramaz kader bizi.
Her şiirde her şarkıda
Şimdi sırası değil ayrılığın..
Bu kadar kederle doluyken yağmur yüklü bulutlarımız,
Sırası değil ağlamanın…
Bırakma ellerimi,
Hava soğuk, hava yağmurlu,
Ve üşüyorum.
Aşka yalnızlık yaramıyor,
Zaman daha kolay tüketiyor tek olanı.
Ya kabullenip kalmak gerek,
Ya da bırakıp gitmek zor olmalı...
Aşka hiçbir söz kar etmiyor,
Bugün kırdım bütün kalemlerimi
Tövbe ettim sevgiye, aşka
Ve yırttım attım sana yazdığım bütün şiirlerimi…
Artık ne şiirlerimde
Ne şarkılarımda
Aşk;
Baharı değildi mutluluğun,
Sararmış fotoğrafların tozunu silerken zamansız.
Masum bir titreyişin teninden uzak,
Zemheri bir günün gelişi gibi amansız.
Bu dünyada aşk mı bitti,
Yoksa aşk öldü de dünyadan mı gitti?
Nedir bu iki günlük sevdalar,
Bir küsmeler bir barışmalar.
Hani sevgiye sevgi katan gönüller?
Nerede söylenmemiş o en güzel sözler?
Aşk her insana uzaktır,
Tıpkı bir yıldız gibi.
Ama bir gün o yıldız kayar
Ve eline düşer.
Uzaklıklar yakın
Bilinmeyenler ezber olur...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!