Bülbülü gülden ayıran
Kötü kimse değilim ben
Goncayı daldan koparan
Hoyrat insan değilim ben
Gülistanda bülbüller
Aşagı sehir denilen yer asıl besniydi
Ve besni tarihinin ta kendisiydi
İçinde yaşayanlarda öz besniliydi
Ben besninin o güzel günlerini özledim
Git diyorsun ben nereye giderim
Uzaklarda ya ben sensiz ne ederim
Güneşim kararır mehtabım söner
Yüreğim kan ağlar hep ah ederim
Sesini duyamam o uzaklarda
İpek saçın bukle bukle
Ouzuna dökülürken
Söyle nasıl feda olmaz
Sana seni seven bu can
Al al olmuş yanakların
Ne zaman ilkbahar olsa
Hazan olur gönlüm benim
Gülmeye vakit bulamam
Hep hüzündür her demim
Yaşım yüzyılları aşşa
Mayıs ayı ayların en güzeli
Otuz bir gün neşe ile bezeli
Tepeler yemyeşil dereler çağlar
Kuşlar cıvıl cıvıl mayıs ayında
Bahçedelerde güller çiçekler açar
Yıllar yılı senden hep uzak kaldım
Hasretle tutuşup sevdanla yandım
Gelirim demiştin sözüne kandım
Sözünü tutda gel seni beklerim
Senden ayrılalı avare oldum
Sensin baharın güneşi
Sensin yüreğimin ateşi
Sensin mehtabın bir eşi
Seni nasıl anlatayım
Sen ruhumdaki perisin
Sevmeyen anlamaz sevgiden aşktan
sevgisiz kalplerin farkı yok taşdan
Sevmekle akıllar çıksada baştan
Sizde sevin ve sevilin bahtiyar olun
Ne olursun sevme beni
Çünkü seni sevemem
Benim bir tek kalbim var
Onu sana veremem
Kalbimin tek sahibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!