Denizin ortasında, bir kayığın içerisinde ben
Sessizliği istiyorum, hiç kimseyi düşünmeden
Martıların sesi bile, beni rahatsız ederken
Kendimi dinlemek istiyorum, fırsat elime geçmişken
Kalabalıklar arasında, çok sıkılmışken
NASIL SECDE ETMEM BEN
Halk eden, bizleri yaratan sen
Rızk veren, takdir eden sen
Bu kainatı, düzene koyan sen
Sana nasıl secde etmem ben
Uzun süre oldu, seninle dost olalı, dost kalalı
Sen benim, can dostumsun, böylece kalmalı
Her şeyimi seninle baylaştım, dost dediğin böyle olmalı
O yüzden, kalbimde senin yerin, bir başka olmalı
Belki bizim dostluğumuzu, yanlış anladılar
Görüyorum, son zamanlarda nefsinle hareket ediyorsun
Onun bunun sözlerine, çok değer veriyorsun
Hiç ummadığın zamanlarda, dostlarını kırıyorsun
Son pişmanlık fayda etmez, bunuda biliyorsun
Böyle hareket ederek, kazanacağını mı sanıyorsun
O kiraz dudaklarını, doyasıya öpemedim
O ela gözlerine, uzun süre bakamadım
Hayatım sen oldun, mutluluğu sende aradım
Ama bir türlü sana, benimsin diye haykıramadım
O incecik bellerine, sımsıkı sarılamadım
İstemiyorum, sensiz geçecek, bundan sonraki hayatı
Senin için yaşıyorum, bu bendeki senin olan zamanı
Sen benimsin artık, kaybedecek bir şeyim kalmadı
Mutluluk bizim için, beklediğimiz, en kısa andı
Sevgim, çocuğa duyulan özlem gibi, beni sana bağladı
İnanan insan samimi olmalı
Karşısındaki insanlara güven vermeli
Verdiği sözleri yerine getirmeli
Toplum adamı cemaat adamı olmalı
İnanan insan, örnek olmalı
Bir günlük özlemdi, sanki seneler oldu
Seni düşünürken, kalbim burkuldu, gözlerim doldu
Odama, gelen giden oldu, sordular, sana ne oldu?
Sevgidir, bu kardeşim, beni bu hale koydu
Sevmek, çok güzel, tadınca anlaşılıyor inan
Dünya bir imtihan
Sabredenler kazanacak
Başına gelince bir musibet
Kendini sorgulayanlar kazanacak
Bakma dünyanın bu haline
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!