Kirpiklerinde akşamın ilk rengi,
Bir söz düşse, dağılır mı o ahenk?
Sessizliğin atlasında bir ışıltı,
Zamanın unuttuğu, asil bir silüet.
Ellerin, unutulmuş bir şarkının notası,
Her dokunuş, bir başka evrenin kapısı.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta