Sükuttan Doğarım Şiiri - Kemter Abdal

Bir dem vurduk, diller sustu,
O Hû sesi bize yastı.
Meydanlarda postlar astı,
Yârin aşkı derde derman.
 
Ne Ali’de iz var gayrı,
Ne Musa’da giz var gayrı.
Yol tek kalmış, ıssız hayrı,
Ben kendime usta oldum.
 
Sazım kırık, telim küskün,
Ne dert kaldı, ne bir güşkün.
Gölgem sustu, kalbim sönmüş,
Hiçlik bile fikir imiş.
 
Gel Kemter’im, dön ardına,
Vur sazını yok yurduna.
Yâr bilmez ki dertli kime,
Ben o sükûttan doğarım.