Suküt-ı Hayal Şiiri - Yunus Kara

Gönlümün dalında işleyen gonca,
Açmayıp yazımı kışa çevirdin.
Leylâ’ya muadil bilirken aşkı,
Tüm gerçeklerimi düşe çevirdin.

Kuşanıp sevdamı çıksam dağlara,
Seni yazsam,asırlara sağlara.
Derman diye mezardaki sağlara,
Vurduğum ankayı kuşa çevirdin.

Hülyanla mayalı durgun göl idim,
İzini izleyen gamlı yel idim,
Bentlere sığmayan azgın sel idim,
Sinende kuruyan yaşa çevirdin.

Bulutu delerken toprağım taşım,
Sana eğilirdi o asi başım,
Sona ulaşmışken azgın akışım,
Bütünsonlarımıbaşaçevirdin.