Sükunet - 2 Şiiri - Muhayyel Gizliay

Ey benimle secdeye giden Allahın kulları
Ben arka safa geçince siz önde kaldınız
Sizin olsun memleketin asfalt yolları
Toprak yol bilmediğinizden, yolda kaldınız

Birle birin üç ettiğine menfaat uğruna inandınız
Biz iki olur dedik çıkarınız yoktu inanmadınız
Aman sizin olsun öylesi kazancınız
Tasıma banmayın benim aşım zehirler sizi

Yalanın vergisi yok yukardan attınız
Beni bana sorun, boşa haset hırsınız
Yılları sokaklarda geçmiş, gençliğinde dayak yer mi?
Hakkımda söylediğiniz her şey asılsız

Yumuşak başımı bilirsiniz gördüğünüz o
Ters düşmem sizle, siz atadan soy
Amma basarsanız sol kolumdaki kan verdiğim damara
Tanışırsınız sakladığım kimlikle asi bir kul o

Padişahtan da korkmam elçisinden de
Sadrazamından da korkmam kamçısından da
Dar ağacına da dururum namlunun önünde de
Sınamayın beni sonra yaptıklarımı ayıplarsınız

Velhasılı öfke iyi değil şiirin uzunu da sevilmez
Öldüğümde kabrimde dua edenler sizin yana gelmez
İyi anılmak için çektiğim bu sükunet çilesini
Bozdurmayın, ben suça sürüklenen bir çocuktum evvelden