Sesi soluğumda
yağmurlu gece yarısı
Bir oda bir ben
ve sen
Dünya keserken
kendi bindiği dalı
zamana ilaç diye sen kal
susamaz mı ömrüm açlığına
sen hep kal
bükülüp içim bir kıyıya
seni bulana dek
ben hiç bu kadar kendim olmadım ki
sanki pusuda bekliyor
kanayamayan bir yaranın sızısı
hep aynı vakitlerde
ve tuzdan yanan gözlerim bitkin
hem ateş hem su bu nasıl bir yanmak
yakılmak!
çoğalır çocukluk hevesi
burnumda tüten bir koku ile her akşam
yaşlara akıyorum bak
her gerçeğin kıyısında kalmaktan
ve evet şehrin bile kıyısında...
sımsıcak bir düş durur bir yanımda
bir yanımda buz tutar hayal kırıklığı
bir sevdayı kurtarmak
çekip almak olduğu karanlıktan
neden bu kadar zor
yürekse yürek ve içimde iki canla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!