Ayrılığı sindiremiyorsan aşık olma be adam ! dedi ,
Kaşları çatık , huysuz ihtiyarın biri.
Haklıydı belki de ;
Her şeyden bir haberdi o ,
Bense boğuluyordum bu zehirli sarmaşıkta.
Uyutmuyordu artık eskisi gibi sensizliğe sarılmak .
Aslında O zaman anladım; Seninle yaşamanın zor olmadığını.
Yokluğunda , Sensizlikle yargılıyor bedenim beni ...
Durgunum şimdilerde , yazamıyorum eskisi gibi ,
Kalem ve kağıttı hani , gerekli olan sadece ?
Gereğim kalmadı, yoksun kaldım, şiirsizim ,en çok da sensiz…
Zaten artık ;
Ne kalem yetebilirdi seni yazmaya,
Ne de sayfalar sığdırırdı içine Sude yüzünü kalbimden ….
Kayıt Tarihi : 9.12.2023 15:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!