Suçsuzum Ben Şiiri - Bilgehan Emirşanoğlu

Suçsuzum dedim, kimse inanmadı.
Ben yapmadım dedim, şikâyet ettiler.
Sabıkam da vardı, bütün suç ben de kaldı.
Hâkim bey hiç inanmadı, bana kızıp bağırdı.
Korktum, kendimi bile, savunamadım.

Suçsuz idim, beni hapishaneye gönderdiler.
Ellerime, kelepçe taktılar, ellerim acıdı.
Bu yetmedi, birde karanlık hücreye attılar.
Kahır ettim, işlemediğim suç için, ağladım.

Buradan çıktığımın ilk gün, işlemediğim,
Suçu işleyeceğim, bana atılan iftira adına
Yeminim olsun ki, sizi affetmeyeceğim.

Başını, yastığa koyunca, rahatça uyuyor musun?
Bana, suçsuz yere verdiğin ceza aklına geliyor mu?
Birde, elimi acıtan kelepçeleri hatırlıyor musun?
Beni, suçsuz yere, yargılayıp hapsi evim yaptığını,
Unutabildin mi, rüyalarına girmiyorum mu?

Sana, beni çıkar buradan diye, haykırmıyor muyum?
Önceden, küçücük sabıkam var diye, yaktın beni.
Beni, toplumdan, evimden ettin, vicdanının sesini dinle!
Hâkim bey! Ne olur, beni araştır, bu suçun sahibi ben değilim.

Sana bu mektubu, benim suçsuzluğumu anla diye, yazıyorum.
Mektubum, eline geçince okuyacaksın ve suçsuzluğumu anlayacaksın.
Hâkim bey! Çıkar beni buradan, sevdiklerim gözü yaşlı beni bekliyor.
Birde, minik yavrum, hep beni sayıklıyormuş.
Benim, suçsuzum diye, sayıkladığım, haykırdığım, gibi

Hâkim bey! Beni yaktın, ben suçsuzum, beni sor herkese.
Beni, iyi tanırlar, ben yalan atmam, nerde kaldı insan hakları?
Hâkim bey! Nerde kaldı adalet! Beni suçsuz yere hapse koymak mı?

Genç yaşta, öleceğim kahrımdan…