Ufacık bir dünyam varken
sayende
içimde kocaman bir bekleme salonu kuruldu.
verilen onca çabaya,
dökülen onca tere ve
kurulan bu mimari şahesere rağmen
hala insafa gelmeyecek-sen
bu da senin ayıbın olsun.
eninde sonunda sensizliğe alışırım ben lakin;
sensizliğe alışırsam da suçlusu sen olursun..
Kaderine yazılmadığı halde
ısrarla onu yazmaktır AŞK...
Kayıt Tarihi : 30.9.2015 18:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
DÜŞÜNCESİZ PRENS
