hep sucluyu aradın durdun
suclu kim suclu kim diye
bir gün suclu kim diye sordun
bilmiyorum dedim
sence kim olabilir dedin
kimseyi suclayamam dedim
bi baktımki
sanki sensin der gibi bakıyorsun
sustum sustum hiç konusmadım
...ve ne olur söyle suclu kim dedin
ben degilim dedim
ben olabilir miyim dedin
günahını alamam dedim
ama gözlerinden seziyordum
suclu benim dememi bekliyordun
ama benim sucsuz oldugumu bilmiyordun
belkide biliyordun belki bahane arıyordun
...öyle olsa bile kendime soruyorum
neden böyle bir sey yapsın
içimden bir ses diyorki
belki senden sıkıldı belki usandı
belki bir baskasını buldu
belkide artık sevmiyor
belki diye diye sürekli konusuyor bu ses
böyle bir sey olmaz diyorum
...belkide olur
ama kendimi böyle teselli ediyorum
ister istemez o sese hak veriyorum
ve gurur meselesi yapıp kendime diyorum ki
beni istemeyeni ben hiç istemem diyorum
hatta ileri bile gidip suclu benim demek istiyorum
ama yapamıyorum
seni hala sevdigimi anlıyorum
...sen kalkıp geri geliyorsun
diyorsun ki
ya sucluyu söyle yada
deyip susuyorsun
tekrar soruyorsun
suclu kim suclu kim kim diye
aglıyorsun,bende aglıyorum
ve daha fazla dayanamayıp diyorum ki
suclu kim deme
belkide yoktur
Kayıt Tarihi : 27.3.2011 17:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!