Suç ve Kabahat Şiiri - Özdemir Koca

Yokuştan aşağı giden bir kamyon tekeri,
Çocukların sokaklarda gülüştüğü hayat,
Bir kutudan çıkan sürpriz yumurta misali,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Bir göl kenarında kürek sallamak geçmişe,
Unutmak yaşanılan her şeyi zerrecesine,
Kimine göre bir kadeh içmektir şerefine,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Bir gece bir yıldızı bekledim bekledim öyle,
Sevgiliden ayrılmak gibi bekledim ölümüne,
Gemiler yanaştı limana bende yalnız kalmak...
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Bu şehirde bıraktın gittin beni yalnız başına,
Beklemeyi öğrettin yok olan vicdanınla,
Kafam ilk defa zonkladı ağrı çektim ilk defa,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Oysa aşımda tuz gibiydi varlığın senin de,
Ne tadım kaldı ne tuzum gideli sen benden,
Bir iğne misali damarımdan enjekte ettim,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Mutlu musun bilmiyorum bende uzaktasın,
Bedelini sende ödedin mi ayrı kalmanın,
Bir çatım yıkıldı bir dağım yıkıldı başıma,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.

Gelme bu akşamda ilaçlarımı aldım ben,
Erdim yaşlanmanın da Nirvana baharına,
Ne fark eder ki şimdi çıkıp da bana gelsen,
Başım ne göğe erer artık nede Yıldızlara,
Kimine suç kimine kabahat Dünyada yaşamak.