Şubat Zamanı Şiiri - Hikmet Alkan

Ben,
Senden uzakta,
Topladım hüzünleri bu gün,

Kaldım boşluklar da,
Süründüm,

Az yakınında kaldım,
En çok uzağında yandım,

Hüznün infazında,
Sessiz kaldı gecelerim,
Yalnızlığın vadisinde öldüm,

Bir mum yanıyordu,
Gürleviğin gözlerinde,

Eskiyen zaman,
Ayrılmaz yalnızlıklara,
Sundu gülü,
Gül diye,

Ne zaman gülle geldi,
Ne de doğa gülü bitirdi,

Yıkıldı,
Zamanın dar sokaklarında,
Şubat yalnızlığı,
Gözlerine sığındım,