Şuayip Reşadoğlu Şiirleri - Şair Şuayip ...

Bu gece hic UYUMADIM,
Yeni YAZILMIS siirleri okudum;
Yorum YAPTIM,kendimi avuttum;
Sensiz yine de huzursuzum…

Bir kahve daha ictim;

Mesafe denen kavram ne ola ki;
Sevdiysem bana ne UZAK…
UZAK denen ne varsa; bil ki;
Hepsi; HAM Gönle TUZAK…

Ezelden kardes; UZAK ve YAKIN;

Öyle Ögrettiler,Biz VEFAYI;
Bir yudum EKŞi Şurup niyetine;
Vefa’daki BOZACI da ictik…
ARKAMIZDA kirli bir bardak,
TEŞEKKUR bile etmedik…
Herseyi parayla;

Mevsimi geldi; usul,usul AGLIYOR GOKYUZU;
Unutmaz tek DAMLASI; YIKADIGI bu yuzu;
Rahmet senfonisidir,KULAKLARIMDA CINLAYAN;
SON bestesiyle, damla,damla ANLATIR guzu…

Ceken bilir,bir baska olur gurbette sonbahar;

BiR SIR SAKLI,SIRLAR icinde; ne kolay,ne de zor bilmece;
Bir düsün; Kaniati kücültsen SIGAR icine; HEPSi iki hece …

Ne günler gördü,bu toz toprak, camurdan YAŞLI dünya;
Ne saraylar YIKILDI, bak ; Krallar bile cürümüs mumya…

Ne yapsam FAYDASIZ, ALNIMDA buzlar CATIRDIYOR;
KALDIRIN ortuyu; yatakta olecek ADAM degilim;
Beynimi pes pese cakan YILDIRIMLAR AYDINLATIYOR;
KIRILDI tutundugum dal; gunes BATIDAN doguyor…

HAFIZAMIN fay HATTINDA SARSINTI ve deprem;

YIKILASI dalkavukluk ve igrenc RiYAKARLIK;
Makam,MANSIP SEVDASI; sahte,UCUZ KAHRAMANLIK…
ALTIN yumurtlayan karga, camurdan heykel; HARiKA! ;
iSTE ; iki yuzlu maskara ; ADi POLiTiKA…

Kitleleri; hamaset,riya ; pesine TAKARSIN;

Riya KARINCANIN AYAGINDAN sessiz;
Cehalet seksen YIL YURUR,ARDI izsiz…
Riya; boyun egdin mi,ALCAKLIK diz boyu;
Cehalet budur; EBU CEHiL’den gelir soyu…

Riya ve nifak; ikiz kardes, ezelden;

ACI sonbahar RUZGARI gibi esen; SEN;
Ates olup ; dustugun yeri yak istersen;
Dolu olup yagsan , UMURUMDA MI olur;
BASIMA nice belalar YAGDI ,bir bilsen…

Bu yurek, SEN’den once de ACILAR cekti;

Suslu kelam,siir, sairlik; ARTIK sana paydos;
Gok kubbeden bir el UZANDI ve kafamda balyoz…
SEN kimsin,bu soz ne; gogu tutan direk Sen ‘misin;
Kureyi SIRTINA versem TASIYABiLiRMiSiN…?

KARINCA bir damla su icmis,bak; akan IRMAKTAN;