Sualler Şiiri - Ferit Onat Alparslan

Vakit erbain vakti - zemheri sardı dört bir yanı,
Fukara ürkekliği heybetiyle karşımda duruyor,
Tüm zamanların inanın geldi o en zor kışı,
Kalbim zalim ellerinde ben üşüyorum.

Üşümek tarifi olmayan bir acı veriyor insana,
İlk defa bedenim yerine kalbim titriyor,
Kalbim çıkmazları olan bir kenan kuyusuna,
Geri dönmeyecekmiş gibi ah düşüyorum.

Kuyudan çıksam olmuyor kalsam biçareyim,
Düştüğüm kuyunun ıssızlığı ürkütüyor beni,
Mahşerin tüm hesabına hüküm giymişim,
Kenan’ım oldu mezar diri diri ölüyorum.

Hesap üstüne hesap kara gecenin laneti,
Beden zindan ruhuma vurulmuş pranga,
Üstüme yapıştı bu anlamsız kanlı elem,
Kendime baktıkça kendimden utanıyorum.

Yaşanacak en sancılı günlerin habercisi,
Önümde nuh nebiden kalma günahlarım,
Ama ben her seferinde aynı sualin esiri,
Yaşlı gözlerle en başa yine dönüyorum.

Söyleyin bana başa dönmekten yoruldum,
Cevabı bir hançer gibi saplayın yüreğime,
Kimdi ilk katil? kimdi ilk suçlu? ben kimim?
Artık sadece bu sualleri soruyorum.