Yağmur yağıyor du, biz sıcaklığımızla deniz kenarında üzerimize düşen damlaların buharını kokluyorduk. Herkesin taşıdığı kendi buharı vardı ve ortak bir buhar kokusunu çekiyordu yan yana üç adım...
Geceydi, zamanın ve dördüncü nefesin adı oysa biz duygularını yağmura dökme niyetiyle üç adımdık, kenarıydı denizin ıslaktı giysiler, tarihsel anıydı yaşayabilme düşüncesinin, kalırdık geceye yorgun gözlerle. Düşlerdik geceye planlanan bir devrimi veya yalnızlığımıza karşı bir ayaklanma tasarısını yada heyecan adlı adımlara yeni isimler bulmayı ve büyümeyi...
Büyürken düşlerimiz gecenin eşsiz sığınağın da ben gitmeliydim başka düşleri büyütmeye...
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta