Su Kovası Şiiri - Yalçın Kır

Beni hiç tanımadın,
Rüzgarla kamçılanmış su kovasıyım.
Senden savurdu rüzgar,
Hiç hissetmedin.

Kıtalar gezdim,
Denizler aştım,
Bir su kovası tuttu nefesimi,
Su kovası kadar ömrüm.

Paslanınca mı,
Parçalanınca mı eskir su kovaları
Hiç bilmiyorsun.

Deli bir yağmur var,
Korkutmuyor beni.
Eskimiş bir su kovası yağmurdan korkmaz.

İsterdim ama
Ahşap döşemeli bir evin bahçe kapısı olmayı.
İçe beyaz, dışa mavi,
ya da,dışa beyaz, içe mavi...