Şu Koca Kentin Varoşu

Arabesk şarkıların söylendiği şu kentin varoşunda
Beni boğan, durmayan gözyaşlarım sel oldu
Yaşadığım şu cehennemde
Defalarca yıkılan
Ezgin yüreğim harabe
Şehrin
Elit caddelerinde
Merkezinde
Fiyakalı mahyalarda
Yanıp sönen
Işıklar
Umurumda değil
Çünkü
Başı sonu beli olmayan
Bir tuhaflık sardı içimi
Yine, her yer
Bana zifiri karanlık
Dört mevsim
Tüm günler, bana bir zemheri
Güneş yine kapalı, çok üşüyorum, çaresizim
Her anım k soğuk buz gibi, hiç gül bahçem de olmadı

Her gece çığlık çığlığa çırpınıyorum, tükeniyorum
Yarı çıplak yarı aç dolaştığım şehrin
Arka sokakları
Berduşların
Garibanların yatağı
Diskoları, sahilleri
Sözde aşk
Yaşayanların mekânı
Her şeye rağmen
Hayallere dalıyorum
Gözyaşlarıma sığınmayan
Acılarımı, dertlerimi yaşayarak
Çok sevdiğim köyümü her zaman anımsayarak
Karanlığın kulağına efkârımı ve sevdamı fısıldayarak

İçimde sancılar, başımda çekip gitmeyen bin bela
Yüreğimdeki sevda, çığlığımın yankıları
Şiirlere yazdığım
Özgürlük hasreti
Boylu boyunca
Beni saran
Korku
İnsanların
Kâr hırsı
Hiç bitmiyor
Her anımda hazan
Her anımda üzüntü
Her anımda nice boğucu geceler
Birde köyleri yakılıp-yıkılan bizim oralar var
Şu şehrin yolları yutuyor beni, sanırsam ölüm budur

Ne çok şeyler geçiyor şu aklımda, yoksulların derdi
Zalimlerin halklara, mazlumlara yaptığı zulüm
Karşılığı ödenmeyen
Alın teri
Sömürülenin çilesi
Mezarsızların halı
Dışlananlar
Ötekileştirilenler
Barış için değil
Savaş için
Yapılan yatırımlar
Dilencilerin çaresizliği
Menfaat uğruna kendini satanlar
Sırça köşkte yaşayan
Nemrutların, firavunların barbarlığı
Dünyayı umursamayan, sevgiyi önemsemeyen
Canlılara düşman, birde yaşamı tiyatrolaştıran şu düzen

Mehmet Çobanoğlu
04.08.2017
İstanbul