Şu Gecemin Bestesi

Dokundum karanlıktı gözlerin gece
Birkaç heceden ibaret söyleyeceklerim
Dinle, bir beste var dilimde
Fısıldadım göklerin göğsüne
Sağırdın, çağırdığım türküler sustu
Bağlamanın telinde
Kustum, bulandırdın artık gece
Kah yağmur çamur kar
Kah katran döktün zihnime
Geçti artık, iyi de değilim kötü de
Uzandım sana,
Yıldızların kayıp gitti ellerimden
Bir avuç hayal içtim aydan, sekerat irini
Kördü, şeytan bile görmedi içimi
Söndüremedi isyanlarım dahi bende tevhidi
Kanmadım oysa cennetlik miydim
Günahlarım da olsa, ateşlik mi bilmiyorum
Af diliyorum emmaresinden nefsimin
Levvamesinden düşüp…
Düşüp kalıyorum
Kokladım, isliydi üstün başın gece
Tütmüştü yakmayı beceremediğin soba
Abası yamalı şiirler bir beden büyüktü bana
Üşüdüm
Nem almış, küfsü bir havası var yüzünün
Rutubet karası duvarlar gibi kasvetim
Insanın içine işleyen sert soğuk
Bu nasıl bahar, ilk değil son değil!
Hüznüme demi kara çay gerekti ısınmak için
Penceremde dal yaprak gölgesi, ürperdim
Sokak lambası kirletmiş berraklığını senin, ben içimi
Düşündükçe sarardım da solmaya üşengecim.
Bir deli merakı var bahara üç mevsimin, senin
Bir yönün dar çıkmaz sokaklarda bir çocuk, gece!
Bir yönün kalabalık caddelerde ergence özgürlük!
Bir yönün bastonunda ömür yüklü ihtiyarca ölüm!
Bir ayağı çukurda yürüyen kabirler gibi intiharca…
Aslında ne yanmaya niyetli pervanesiyim dünyanın
Ne de küllüğe talip isyankâr bir genciyim ahir çağın
Sadece yaşamak kendimce mevsimleri kendince…
Son mevsiminde hayatımın, can vermenin tadı nasıldır?
Susam yağı sürsem burun deliklerime
Yine öyle kokar mı kadavrası gündüzlerin?
Ne kadardır ağırlığı kalp karasının son demde mesela
Bilmiyorum
Hangi matik deterjanla arıtmalı mesela
Karmaşasını hislerin?
Artık özlemek istemiyorum yaralarımı
Sarmaya üşeniyorum
Kanamak kolay
Sadece acıyorum geçip giden zamana öylesine ben dur diyorum
Oysa karıştıkça karışıyor…