Su Şiiri - Gamze Yazıcılar

^Suyun tadı...
Bazen acı,bazen tatlı gelir insana.
Suyun sesi,hayallere götürür bazen
Bazense eskilere.

Yağdığı zaman yağmur delicesine,
Zarar vermezmiş toprağına
Ne kadar sert yağarsa yağsın, incitemezmiş
Yalnızca beslermiş toprağını.

Suyun kokusu; bazen gül bazen karanfil kokarmış
İkisinden de vazgeçemezmiş
Severmiş.
İnsanların ayrılmak zorunda kaldıkları gibi
Oda akar gidermiş bazen...
İnsanların unutamadıkları gibi
Unutamazmış,
Özlermiş sevdiğini.
Ve her gittiğine pişman olduğunda, geri gelirmiş
Bırakmazmış toprağını
Birkez daha yağarmış yağmur olarak
Birkez daha kanıtlarmış aşkını ona.

Şelaleden akan suyu hayal etmek;
Rahatlatırmış insan ruhunu
Önce düşündürür,
Sonra, kendimizi hatırlatırmış bize.

Su kendisini sevmeyen insanlara inat
Dolu yağarmış
Hayata inat ise;
Severmiş hep.
Sevdiklerinin üzülmesine boyun eğmezmiş.
İnsanların her çiçek kopardıklarında,
Kahrolurmuş,oda incinirmiş,
Ama ona engel olamazmış işte
İnsanların incittikleri gibi
İncitemezmiş onları.