Anne
Bir gün daha yanımızda olsaydın da,
Ben uyusaydım senin yerine..
Evden çıkar gibi yapsaydım da..
Elleri pamuk gibi..
Küçücük bastığı yerler,
Her adımda yollarının,
İzleri ben olsaydım..
Bir maske var yüzünde.
Kendimi,
Sanki bir oyunun içindeyim gibi hissediyorum..
Bombalar atıyorlar,
Ben koşuyorum ve mayınlar patlıyor ayagımın dibinde..
Bir saniyede düşünüyor, öyle karar veriyorum..
Sonradan görüyorum ne yaptığımı.
Bundan çeyrek asır yıl önce esmeray diye yüzünü görmediğim acıklı bir kadın sesi unutma beni.. unutama beni demiş.
İnceliği düşündükçe daha bi garip oluyorum. Sadece Unutma deseymiş, konu bitermiş o an.. O sakin ses tonunun altına bu emrivaki sözleri öyle bir sıkıştırmış ki, hiç farketmemiş severek dinlemişiz..
Aslında daha çok becerememe üzerinde durmuş esmeray.. Bi beddua gibi.. Unutabilme yetisine sahip olamama gibi.. Unutama! Yürüme değil mesela, Yürüyeme! Bunu ordan alma gibi değil, Alama inşallah der gibi.. evet bu tam olarak bi beddua.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!