Strasburg Şiiri - Necati Siyahhan

ben büyük bir günah işledim
strasburg’ta işledim, mayıs’ta
gecenin ırmağı bütün akıyordu
şehir kara bir kurşun gibi
seni gösteriyordu

sen, bembeyaz teniyle
katedral önünde nöbetler tutan kız
gözlerin bir mum gibi aydınlatıyor petite-france’yi
geceleri yıldızlar gibi parlıyor o gözlerin
o ellerin o kalbin
ve demir bir tasma gibi acizliğim benim
hayli berhava eyliyor beni
karşında
geceleri sanki hiç gelmeyecekti bu şehre

nolur bana kızma
senden başka sevdiğim olmadı benim

eski bir italyan kafesinde
seni çok net görebiliyorum karşımda
sen
çocuklar gibi büyük hikayeler anlatıyorsun bana
mesela hong-kong yolundasındır
taç takıyorsundur, principoute de monaco’da
notre dame’i tykan kalbinin ateşidir senin
bambaşka bir ülke gibidir, içinin sıcaklığı
senin

bir bilseniz derim, bir tanısanız derim seni
terk etmek nedir herkes anlar
koca aşklar gibi şehirleri

senden başka aydınlığım olmadı, gözlerinden içre
senden başka düşüm olmadı, senden içre

sen, bembeyaz teniyle
katedral önünde nöbetler tutan kız
dünya’nın bütün suları damarımdan akar
hele kanatların açılınca şöyle bir
kolların saklı melekler gölgesi gibi
alır götürür
beni
ben turco, nechou de turquie

nolur bana kızma
senden başka sevdiğim olmadı benim

bu bütün renk alan açılan büyüyen şey
her bir dakikası bir nabız gibi patlayan şey
mutlu oluyorum ben, mutluluğum benimle yaşıyor
kahroluyorum perişan oluyorum kul köpek oluyorum
hayatım bir yerküre gibi yitiyor uzaktan
yeni ülkelerin denizlerini seninle tanıyorum
bildiğim kıtaları adınla parçalıyorum
ben kendimi kaybediyorum
parasız, pasaportsuz , kimliksiz bir levhaya dönüyorum
üstümde bir yazı, bir fransız ninnisi
les celine!

sen, bembeyaz teniyle
katedral önünde nöbetler tutan kız
hele bir tanısan beni, kuşkusuz seversin beni

nolur öldür beni
senden başka sevdiğim olmasın benim