Fitne ortamında insanlık kendini gösterir. Kimi fitneye körükle gider; insanlığını kaybeder, kimi de; eliyle, diliyle veyâhut kalbiyle buğzederek insanlık nâmına konuşur. Herkes bir şeyler konuşur fakat, herkes gerçekleri konuşmaz; kimi korkar, kimi kin kusar, kimi de yanlışa susar. Kimsenin konuştuğu silinmeyecek, tüm kelimeleri tarih not ediyor. Gün gelecek tarih gerçekleri haykıracak. İşte o gün, fitneye körükle gidenler, fitnenin aleviyle yanacaklar. Çünkü, tarih her zaman tekerrür eder; tarih boyunca kimsenin yaptığı yanına kalmamıştır, kalmaz da. Buna el-Adl olan; sonsuz adâlet sahibi izin vermez...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta